Dochody kobiet są wciąż o około 21% niższe od dochodów mężczyzn. Główną przyczyną tej nierówności jest to, że rynek pracy podzielony jest na zawody męske i żeńskie, a zawody tradycyjnie wykonywane przez kobiety są niedocenianie. Statystyczny dzień pracy kobiety obcego pchodzenia jest dłuższy, mniej regularny i gorzej płatny niż innych kobiet na Islandii. Najniższe wynagrodzenie w islandzkim społeczeństwie otrzymują kobiety pracujące przy sprzątaniu i opiece nad dziećmi. Niezależność finansowa jest kluczowym elementem w zapewnieniu kobietom i osobom niebinarnym bezpieczeństwa i wolności. Rząd musi stanąć po stronie kobiet i osób niebinarnych oraz podjąć działania mające na celu :

Kobiety, częściej niż mężczyźni, zmuszone są do zmniejszenia wymiaru czasowego swojej pracy zarobkowej, aby sprostać nieodpłatnym obowiązkom domowym.
Ponad połowa dzieci uzyskuje miejsce w przedszkolu dopiero po ukończeniu 18. miesiąca życia.
Pomiędzy zakończeniem urlopu macierzyńskiego a uzyskaniem miejsca w placówce opieki nad dziećmi tworzy się kilkumiesięczna luka. Ta luka ma znacznie większy wpływ na dochody, możliwości zawodowe, a w kosekwencji, i prawa emerytalne matek niż ojców. Dochody matek po urodzeniu dziecka spadają o 30-50%, a po trzech latach od porodu są nadal znacznie niższe niż były przedtem. Natomiast dochody ojców w momencie narodzin dziecka spadają o 3-5%, ale po roku wracają do poprzedniego poziomu. Samotnym matkom jest bardzo trudno związać koniec z końcem.

Około 40% kobiet przynajmniej raz w życiu padło ofiarą przemocy. Do grupy osób, które narażone są na doświadczenie przemocy należą też: osoby transpłciowe (w tym osoby niebinarne i inne osoby o niejednoznacznej płci), kobiety z niepełnosprawnościami oraz kobiety obcego pochodzenia. 15% dziewcząt i 6% chłopców uczęszczających do 10. klasy szkoły podstawowej doświadczyło przemocy seksualnej ze strony innego nastolatka. Przemoc w Internecie może być tak samo poważna jak przemoc w realnym świecie. Cyfrowej przemocy seksualnej doświadczyło 58% dziewcząt i 35% chłopców. Z relacji opiekunów młodych ofiar przemocy seksualnej wynika, iż występuje silny związek pomiędzy pornografią a opisami przemocy przedstawianymi przez ofiary.

Konsumpcja pornografii wśród dzieci i młodzieży jest obecnie tak powszechna, że właściwie można to porównać do faktycznej edukacji seksualnej dzieci i młodzieży. Osoby pracujące z dziećmi i nastolatkami widzą wyraźny wpływ pornografii na ich relacje, które wyrażane są poprzez brak poszanowania czyichś granic, brak szacunku, niechciany dotyk i wulgarny język. Należy przeciwdziałać coraz powszechniejszej mowie nienawiści oraz uprzedzeniom wobec młodzieży LGBTQI+ poprzez odpowiednią edukację w szkołach.

Zakaz zbliżania się w obecnej formie nie przynosi pożądanych rezultatów i wymaga znacznych usprawnień, jako, że jego naruszenie nie skutkuje żadnymi niezwłocznymi konsekwencjami. Nałożenie chociażby grzywny na osobę łamiącą zakaz bezpośrednio po popełnieniu wykroczenia, byłoby już istotnym krokiem ku poprawie sytuacji. Często, gdy kobiety i osoby niebinarne ujawniają przemoc, której doświadczyły, i domagają się, by sprawcy zostali w jakiś sposób pociągnięci do odpowiedzialności, spotykają się z ostrą reakcją, m.in. w postaci pozwów o zniesławienie.

Zagraża to zarówno ich przyszłości finansowej, jak i zdrowiu psychicznemu. Mowa nienawiści na tle płci i orientacji seksualnej stała się bardzo widoczna. W najnowszym raporcie międzynarodowego komitetu nadzorującego walkę z dyskryminacją wobec kobiet podkreślono, że w Islandii potrzebne jest ustawodawstwo, które uczyni tego typu mowę nienawiści przestępstwem.

Niestabilna lub trudna sytuacja finansowa stanowi główną przyczynę prostytucji wśród kobiet i osób niebinarnych. Zapewnienie ludziom niezależności ekonomicznej oraz prawa do decydowania o swoim ciele są kluczowe w zapobieganiu tej formie przemocy. Bez względu na to jak zdefiniujemy prostytucję większość z nas zgadza się co do konieczności zapewnienia tym osobom możliwości wyjścia z niej przy odpowiednim wsparciu społecznym i systemowym.